وقتی در شهر آدم های ثروتمند را میدیدم از آن ها متنفر بودم فکر میکردم آنها حق منو خوردن آن ها دزدن و با دزدی به اینجا رسیدن یا … این طرز فکر من بود آیا با این نگاه پول چرک کف دسته یا پول به راحتی به دست نمیاد میشه ثروتمند شد؟
روزی با کتاب اسرار ذهن ثروتمند آشنا شدم و آنجا بود که متوجه شدم چه باور های اشتباه در ذهنم داشتم از پول گرفته تا دیدگاهم نسبت به ثروتمندان از آن روز شروع کردم به تغییر باورم نسبت به پول و افراد پول دار آن ها را تحسین میکردم و عبارات تاکیدی مثل پول ارزشمند است یا افراد ثروتمند با ذهنشون پول به دست می اورند شروع به تغییر آن افکار پوسیده قبل کردم صدامو ضبط کردم و روی موتور به عبارات مثبتی گوش میکردم و تلاش کردم با آن افراد ثروتمند صحبت کنم و سوالاتی از آن ها بپرسم و آن موقع بود که متوجه شدم این افراد بی دلیل به ثروت نرسیده بودن البته هرکی دلایل خودش رو میگفت یکی ارث یکی بیزینس ماشین یکی برج سازی اشتراکی که از بین آن ها متوجه شدم ذهنیتشون بود و باورهای قدرتمندشون اون ها پول داشتن مثل همه اما چگونگی استفاده از اون مهمه استراتژی هایی داشتن که پول برای اون ها کار میکرد به سبب سرمایه گذاری هاشون نه اون ها برای پول و نقطه اصلی هرکدام از آن ها چیزی بود به نام هدف چیزی که ذهنیت کارگری من نمیدونستم چی هست!
ذهنیت من از بچگی این بوده کار کن برای دیگران پول به دست بیار برای ادامه بقا زندگیت برای پول کار میکردم!
در صورتی در مورد ثروتمندان همه چی بر عکس بود پول برای اونها کار میکرد!
در اواخر 1400بود که فهمیدم هدف چیه  من تا سن 24 سالگی نمیدونستم هدف چیه از آن روز به این فکر افتادم که بفهمم هدف رسالتم چیه چیه که میشه از آن لذت برد و خسته نشد چیه که عاشقشم هنوز کشفش نکرده بودم.
سال 1401 شد هنوز هم هدفی نداشتم روی موتورم با افراد مختلف حرف میزدم و حتی راهنمایی و ایده میدادم بهشون و گاهی هم افرادی بهم میگفتن تو حیفی رو موتور کار میکنی دانشت بد نیست و ازش استفاده کن.
نکته اینجا بود هنوزم دانش اندکی داشتم همین اطلاعاتم مدیون 2 ساعت مطالعه قبل خوابم بودم و این که هنوز خودمو باور نداشتم اعتماد به نفس عزت نفسم پایین بود. یکی از گفته های تونی رابینز این بود که خیلی شاید به فردی بهش بگن تو خوبی نابغه ای و از پسش بر میای اما این گفته ها زمانی میتونه عملی باشه که بهش اون فرد باور داشته باشه اگر نه از کنارش رد میشه فکر میکنه دارن مسخرش میکنند!
منم گاهی این حس رو داشتم.
اما نقطه عطف من روزی بود که زمانی برای هایپر بزرگی کار میکردم و راهنمایی ها و ایده هایی به آن صاحب دادم که تونست بهش کمک کنه به طرز فکر و سیستم کاریش اونجا به خودم امدم گفتم چرا که نه!
من درس های مدرسم افتضاح بود اما مطالب توسعه فردی روانشناسی تو حافظم بود چون با عشق میخوندم و با خسته نمیشدم.
البته که در مسیر قبل این هدفم هم تلاش هایی کرد مثلا تو عرصه برنامه نویسی امدم و با پروژه ای به برنامه نویس اپی نوشتم که 15 میلیون هزینش شد و چون مشکل فروش و تبلیغات داشتم و پول کافی نداشتم پروژه ام شکست خورد اوایلش ناراحت بودم چون برام پول زیادی بود اما متوجه شدم منی که قبل ها ریسک نمیکردم و شکستی ام نداشتم شروع خوبیه چون لاقل بی حرکت راکد نبودم داشتم تلاشمو میکردم اما این شکستم برام درس هایی هم داشت که باید انها را یاد میگرفتم!